16 september 2012
We gingen vandaag met de ferry van Victoria naar Port Angeles (Amerika). We hadden de ferry thuis al gereserveerd en dat was maar goed ook, want hij was tot het laatste plekje vol. We moesten om 9 uur al aanwezig zijn omdat je in Canada al door de douane van de USA gaat. Na ons kaartje gekocht te hebben kregen wij een rij toegewezen en kon het wachten beginnen op de douane. Het duurde even voor deze kwam en op zijn vraag “of we fruit, vlees, alcohol, tabak of drugs bij ons hadden”, konden wij volmondig “nee” antwoorden. Na even in ons paspoort gekeken te hebben, moest ik met de twee paspoorten naar het douane kantoortje. Omdat wij al eerder in USA waren geweest werd ons paspoort alleen maar door de scanner gehaald. Dit gaat toch een stuk sneller dan als je met het vliegtuig binnen komt.
Nadat wij de auto in de boot geparkeerd hadden zijn wij het bovendek opgegaan. Het is heerlijk weer en we hebben de hele reis op het voordek in het zonnetje gestaan. Omdat het zo helder was konden wij vanaf Vancouver Island het Olympic National Park al zien liggen, helaas was het te heiig voor een foto. Onderweg nog aardig wat kleine zwarte dolfijntjes gezien. In Port Angeles moesten wij ook nog een keer door de douane, paspoort gegeven en na de bekende vragen, “waar ga je naar toe en hoe lang”, mochten wij weer verder rijden. Back in de USA.
Wij zijn toen in gaan slaan bij een supermarkt die wij onderweg tegen kwamen, want we blijven hier 3 dagen. Vanuit Canada hadden wij eigenlijk niets meer bij ons, want Canada is behoorlijk duur vergeleken met Amerika (zelf vergeleken met Nederland).
Hierna zijn wij naar het Olympic National Park gereden, Na hier een toegangskaart gekocht te hebben, zijn wij de Hurrican Ridge Road gaan rijden, dit is een behoorlijk bochtige weg die flink stijgt. Je hebt mooie vergezichten, dus we zijn regelmatig gestopt om te genieten van het uitzicht.
Aan het eind van de Hurrican Ridge hebben wij een wandeling gemaakt, de Hurrican Hill trail. Het is een wandeling van 1,6 mijl ongeveer 2,6 km. Niet zo heel erg ver, totdat de weg gewoon heel steil omhoog gaat en blijft stijgen tot het eind aan toe. Het was behoorlijk warm, dus het was iedere keer puffen, stilstaan en weer verder gaan. Volgens het kaartje duurde het 1 1/2 uur om boven te komen, maar wij als echte bikkels, hebben het in 1 uur en een kwartier gedaan en in die tijd heeft Maarten nog hééél veel foto’s van hertjes staan maken, die je hier regelmatig ziet. Een van die hertjes liep op 5 meter afstand, gewoon langs ons.
Bovenaan heb je een geweldig uitzicht, je ziet Vancouver Island liggen, hiertussen in de ‘strait de Juan de Fuca (water tussen Vancouver Island en Olympic) en in de verte zie je een heel grote met sneeuw bedekte berg liggen. Dit uitzicht maakt de steile klim naar boven meer dan goed.
Na hier ook weer de nodige hertjes gefotografeerd te hebben, zijn wij in een halfuurtje naar beneden gelopen. Het was inmiddels al kwart over 5 en we moeten nog bijna 2 uur rijden naar ons logeeradres het Forks Motel in Forks. We hebben hier een prima ruime en heel schone kamer, weer met 2 Queen bedden. Te smal om samen in te slapen dus ieder een lekker ruim bedje.
Morgen moeten we vroeg op, want we willen de getijdenpoeltjes gaan bekijken, die hier met eb zijn. Eb is al om 8:00 uur morgenochtend en we moeten nog een half uurtje rijden voor we er zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten