Vandaag hebben we een volle dag voor het Mount Rainier National Park, we gaan naar het Paradise gedeelte. Via de Nisqually Entrance, aan de zuidkant, gaat een kronkelend weggetje naar boven. Op dit weggetje heb je diverse uitzichtpunten, behalve dus vandaag, potje dicht van de mist was het. We hoopten nog dat het hoog in de bergen wat minder zou zijn, maar niets was minder waar, geen hand voor ogen te zien. Om 10:00 uur ging het visitorcenter open en daar hebben we een film bekeken over hoe Mount Rainier er met mooi weer uit ziet. Nadat we een bakje koffie gedronken hadden, hebben we aan de ranger om een mooie wandeling gevraagd. Niet te lang, want we hadden nog zware benen van de dagen daarvoor en het was nogal mistig. Hij adviseerde ons om een moderate trail te lopen van ongeveer 1 3/4 uur, de Deadhorse Creektrail. Het was inderdaad een mooie wandeling, door de weiden. Onderweg kwamen wij veel herten tegen en wat patrijzen. Gelukkig werd het wat minder mistig en zo af en toe kwam zelfs het zonnetje te voorschijn, we besloten om nog maar een stukje verder te lopen naar de Skyline trail. Dit bleek dus een heel pittige trail te zijn, we moesten ongeveer 1700 ft klimmen (ongeveer 520 meter hoogte verschil). Je hebt hier een prachtig uitzicht op Mount Rainier, als hij tenminste niet in de wolken ligt. Gelukkig piepte hij zo af en toe door door de wolken heen en konden wij genieten van het uitzicht.
De vulkaan is met 4392 meter de hoogste bergtop in de Cascade Range. Met 26 grote gletsjers is Mount Rainier de berg met de meeste gletsjers in de 48 aaneengesloten staten op het vasteland van Noord-Amerika. 91 km² van het gebied is voortdurend bedekt met sneeuw en ijs.
Opeens kwamen wij twee dames tegen die wij een tijdje geleden al waren gepasseerd, zij kwamen hijgend de berg weer op gerend, want er zat een beer vlakbij en dat vonden ze doodeng. Nu hebben wij daar niet zo’n last van, als hij maar niet net naast het pad zit. Dus wij erop af, op gepaste afstand hebben wij hier een tijd naar staan kijken, het was een grote zwarte beer. Ook zie je in dit gebied veel marmotten, vooral als je wat hoger in de bergen loopt en er was die dag ook nog een cougar , een bergleeuw, gezien. Op de terugweg zagen wij onze tweede beer van die dag, alleen zat deze een heel stuk verder.. Toen wij terug naar beneden liepen begon het weer mistig te worden. Zoals we gekomen waren, reden we naar beneden, volop in de mist.
Deze wandeling heeft, inclusief pauzes om te genieten van het uitzicht en de beesten, ruim 7 uur geduurd. Het is een pittige klim, met daarna een pittige afdaling, maar een toppertje. Een van de mooiste wandelingen die wij gemaakt hebben. Wanneer je hier loopt begrijp je pas waarom ze dit gebied Paradise hebben genoemd.
Deze dag hebben wij heel veel foto’s gemaakt, je blijft hier fotograferen, hieronder een kleine diashow :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten