Mount Rainier en onze laatste dagen in Seattle

26,27 en 28 september 2012

Vandaag was onze voorlaatste dag, gepland was dat wij in de morgen naar Seattle zouden rijden, zodat wij daar nog twee dagen zouden hebben. Maar omdat wij het zo mooi vonden in Mount Rainier National Park en omdat het heel zonnig was die dag, hebben wij besloten om hier nog wat meer tijd door te brengen.
We wilden vandaag naar het Sunrise gedeelte. Dit gedeelte ligt aan de oostzijde van het park, normaal kan je deze kant bereiken door middel van een verbindingsweg in het park, maar deze was helaas afgesloten wegens wegwerkzaamheden, hierdoor moesten wij twee uur omrijden.
Om 10:00 uur waren wij dan ook bij het Sunrise gedeelte, hier bleek alles al gesloten voor de winterperiode, ook het visitorcentrum. We konden dus ook geen wandelkaartjes meer krijgen. Wel stonden er borden met diverse trails. Wij hebben een trail uitgezocht en dit toen maar punt voor punt overgeschreven, zodat wij precies wisten hoe we moesten gaan lopen. We besloten om de Surdoughtrail te gaan lopen en via Frozenlake terug te keren naar Sunrise.
Deze wandeling duurde ruim 2 uur. Het was een mooie tocht, maar geen wild te zien op een paar eekhoorntjes na. Omdat onze benen het, vanwege de lange wandeling gisteren, een beetje lieten afweten, besloten wij dat het genoeg was voor deze dag. Deze keer was er wel volop zon en konden wij Mount Rainier in zijn volle glorie zien liggen. Ondanks dat de natuur hier ook heel mooi is, vinden wij het Paradise gedeelte mooier.

Hierna zijn wij doorgereden naar Seattle. Dit was nog twee uur rijden vanaf deze kant van het park. Onze route ging door bossen en allerlei Amerikaanse dorpjes, veel leuker dan de Intestate.

Om drie uur hebben wij ingecheckt bij ons hotel in Seattle, hotel Max welke ik via Tioga geboekt had. Ik weet dat er betaald moet worden voor parkeren in een grote stad, maar de  $ 40,- die het hotel rekende vond ik wel wat al te hoog, dus hebben we de auto op de parkeerplaats aan de overkant gezet. Dit kostte ons, met een beetje uitkienen, totaal  $ 60,- voor drie dagen, i.p.v. $ 120,- die het hotel rekende. Ook internet was helaas niet gratis hier, per dag kwam dit op $ 38,=. Heel bizar allemaal, de Starbucks zit aan de overkant, dus daar kan je gratis je mail checken of op de laptop.  Het hotel was wel mooi en centraal gelegen in Seattle met alles op loopafstand. 

 

Deze dag zijn wij nog even op de Pike Place Market gaan kijken en hebben een wandeling in het Harbour gedeelte gemaakt.

Pike Place Market

27 september 2012

Vandaag onze laatste dag in Seattle, want morgenavond vliegen we al weer terug naar huis. Wat gaan drie weken toch snel voorbij.

Op het Amerika Forum heb ik veel leuke reacties gelezen over de Duck Tours. Deze organisatie biedt een sightseeing tour aan in een amfibievoertuig, je rijdt dus door de stad en daarna maak je nog een tochtje over het water. Toen wij bij de Duck Tours aankwamen, waren ze net bezig om een foto te maken voor hun nieuwe brochure, dus alle “kapiteins”, zo noemen ze de bestuurders van deze bussen, stonden opgesteld, samen met de amfibievoertuigen.
De Duck Tour is eigenlijk een rondtour door Seattle. De chauffeur zorgt voor een komische noot tijdens deze reis en maakt grapjes en vertelt ook allerlei leuke anekdotes over bepaalde plaatsen. Maar dat wij ook mee moesten doen, mmmm, wij zijn nuchtere Hollanders hoor. Voor de Amerikanen kan het allemaal niet gek genoeg zijn, de vogeltjes dans in de bus, grommen naar andere busmaatschappijen, zwaaien naar mensen die over straat lopen, vol enthousiasme doen zij mee. Ik heb gedurende deze tocht op bepaalde momenten krom gelegen van het lachen. Het was al met al toch wel een leuke tocht en we hebben veel gezien van Seattle, hoewel wij toch iets te nuchter zijn voor dit gedoe.

Hierna hebben wij een kaartje gekocht om twee keer de Space Needle op te kunnen. 1x overdag en 1x ‘s avonds. De Space Needle is gebouwd tijdens de wereldtentoonstelling in Seattle en was toen het hoogste gebouw. Nu staan er al diverse flatgebouwen die hoger zijn. Je hebt op de Space Needle een prachtig uitzicht over Seattle en omgeving. Het was die dag een beetje heiig, door de rook van de bosbranden die er bij Wannatchee waren. Hier woedt al weken een bosbrand, die nog steeds niet onder controle is, via het nieuws wordt hier dan ook dagelijks veel aandacht aan besteed.

Voor de rest van de dag hebben wij nog wat geslenterd door Seattle en hebben gegeten aan de haven bij Antony’s. Dit schijnt een van de betere visrestaurants hier te zijn, maar wij vonden het eten maar matig.
Bij zonsondergang hebben wij de Space Needle weer beklommen en het uitzicht was prachtig, je zag de zon achter de bergen verdwijnen. Omdat er wat wolken waren gaf de ondergaande zon hier een mooie rode gloed aan. Seattle in het donker met alle lichtjes is ook prachtig om te zien, maar moeilijk te fotograferen.

Het was weer een lange volle dag en met zere voeten van het lopen, zijn wij met de Monorail teruggegaan naar ons hotel.

28 september 2012

Onze laatste dag in de USA.
In Seattle is er tijdelijk een tentoonstelling  over King Tut, een Egyptische farao. Omdat wij in Cairo ook naar het Egyptisch museum zijn geweest en dit  toen heel veel indruk op ons gemaakt heeft, besloten wij om naar deze tentoonstelling te gaan en om een film te bekijken in het Imax over de Mummies van Egypte.
De prijs van deze tentoonstelling was behoorlijk duur, ik moest dan ook bijna $ 40,=  per persoon betalen voor de film en de tentoonstelling.

Wij zijn begonnen met de film en ik moet eerlijk zeggen hij was matig, ik heb wel eens betere gezien op Discovery Channel. Hierna zijn we naar de tentoonstelling gegaan. Amerikanen maken overal een beetje circus van. Je begint in een aankomsthal met een filmpje (soort Efteling), daarna pas mag je de tentoonstelling bezoeken. Voor ons was het een beetje een afknapper, waarschijnlijk doordat wij in Egypte waren geweest. Het was hier overvol met mensen en kinderen, die alles aan het fotograferen waren, ieder beeldje, sieraad, of wat dan ook gaat van alle kanten op de foto, je krijgt geen kans om op je gemak even te kijken, want dan is er weer iemand anders die foto’s staat te nemen. Wij waren dus redelijk snel uitgekeken en zijn daarom maar naar buiten gegaan. Na nog even in het Pacific Science Centre rondgelopen te hebben, zijn wij op ons gemak naar onze auto gegaan, want om 18:00 uur vertrok ons vliegtuig naar huis.
Seattle is een leuke stad, met voldoende attracties om hier een paar dagen door te brengen.

Inmiddels zijn wij weer thuis en heb ik de rest van het verslag online gezet, na de adapter crash. De vliegreis is soepeltjes verlopen, we hadden dit keer een wat ouder toestel zonder tv schermpjes,  maar met een nachtvlucht mis je dit toch niet zo heel erg. We hebben onderweg nog een beetje kunnen slapen/dommelen, zodat we, toen we om half een landden, nog redelijk fris naar huis konden rijden. Wel zijn we ‘s avonds niet te laat ons bed in gegaan en de wekker gezet op half 8, zodat we weer in ons Nederlandse ritme kunnen komen.

We beseffen dat we verschrikkelijk geboft hebben met het weer, doordat er een hogedrukgebied lag voor de kust hebben wij heerlijk weer gehad. Wij hebben, op één regenbui na in Vancouver, toen wij al in ons hotel waren, geen druppel regen gezien.

We hebben deze vakantie weer een behoorlijke afstand afgelegd 2664 mijl dit is ongeveer 4286 km. Getankt voor $ 399,31 = € 312,27. Gereden met een Ford Escape een SUV.
We hebben ‘slechts’ 1240 foto’s gemaakt.
Maarten heeft alles weer gereden en ik heb de Tomtom bediend.

Mount Rainier National Park

25 september 2012



Vandaag hebben we een volle dag voor het Mount Rainier National Park, we gaan naar het Paradise gedeelte. Via de Nisqually Entrance, aan de zuidkant, gaat een kronkelend weggetje naar boven. Op dit weggetje heb je diverse uitzichtpunten, behalve dus vandaag, potje dicht van de mist was het. We hoopten nog dat het hoog in de bergen wat minder zou zijn, maar niets was minder waar, geen hand voor ogen te zien. Om 10:00 uur ging het visitorcenter open en daar hebben we een film bekeken over hoe Mount Rainier er met mooi weer uit ziet. Nadat we een bakje koffie gedronken hadden, hebben we aan de ranger om een mooie wandeling gevraagd. Niet te lang, want we hadden nog zware benen van de dagen daarvoor en het was nogal mistig. Hij adviseerde ons om een moderate trail te lopen van ongeveer 1 3/4 uur, de Deadhorse Creektrail. Het was inderdaad een mooie wandeling, door de weiden. Onderweg kwamen wij veel herten tegen en wat patrijzen. Gelukkig werd het wat minder mistig en zo af en toe kwam zelfs het zonnetje te voorschijn, we besloten om nog maar een stukje verder te lopen naar de Skyline trail. Dit bleek dus een heel pittige trail te zijn, we moesten ongeveer 1700 ft klimmen (ongeveer 520 meter hoogte verschil). Je hebt hier een prachtig uitzicht op Mount Rainier, als hij tenminste niet in de wolken ligt. Gelukkig piepte hij zo af en toe door door de wolken heen en konden wij genieten van het uitzicht.

De vulkaan is met 4392 meter de hoogste bergtop in de Cascade Range. Met 26 grote gletsjers is Mount Rainier de berg met de meeste gletsjers in de 48 aaneengesloten staten op het vasteland van Noord-Amerika. 91 km² van het gebied is voortdurend bedekt met sneeuw en ijs.


Opeens kwamen wij twee dames tegen die wij een tijdje geleden al waren gepasseerd, zij kwamen hijgend de berg weer op gerend, want er zat een beer vlakbij en dat vonden ze doodeng. Nu hebben wij daar niet zo’n last van, als hij maar niet net naast het pad zit. Dus wij erop af, op gepaste afstand hebben wij hier een tijd naar staan kijken, het was een grote zwarte beer. Ook zie je in dit gebied veel marmotten, vooral als je wat hoger  in de bergen loopt en er was die dag ook nog een cougar , een bergleeuw, gezien. Op de terugweg zagen wij onze tweede beer van die dag, alleen zat deze een heel stuk verder.. Toen wij terug naar beneden liepen begon het weer mistig te worden. Zoals we gekomen waren, reden we naar beneden, volop in de mist.

Deze wandeling heeft, inclusief pauzes om te genieten van het uitzicht en de beesten, ruim 7 uur geduurd. Het is  een pittige klim, met daarna een pittige afdaling, maar een toppertje. Een van de mooiste wandelingen die wij gemaakt hebben. Wanneer je hier loopt begrijp je pas waarom ze dit gebied Paradise hebben genoemd.

Deze dag hebben wij heel veel foto’s gemaakt, je blijft hier fotograferen, hieronder een kleine diashow :

		Mount Rainier National Park Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Van Hood River naar Ashford via Mount St Helens

24 september 2012

Vanochtend werden wij héééél vroeg wakker, omdat onze buren om half zes de tv al heel hard aan hadden staan. Het gevolg was dat we om half 8 al wegreden.
Wij moesten via een tolbrug over de Columbia rivier naar de Washington kant. Ik had een mooie route gepland door het Gifford Pinchot National Forrest, maar er bleken diverse wegafsluitingen te zijn, dus zijn wij via Vancouver gereden.

Vandaag stond Mount Saint Helens op het programma . Mount Saint Helens  is een nog 2550 m hoge vulkaan in Skamania County in de staat Washington. De vulkaan is vooral bekend vanwege de verwoestende uitbarsting op 18 mei 1980 waarbij een groot deel van de berg instortte. Voorheen was de top 2950 m, wat dus neerkomt op een hoogteverlies van 400 m. Je kan dit dan ook goed zien, er is een heel stuk van de top en het midden gewoon verdwenen  Al weken voorafgaand aan de uitbarsting waren er al heel veel aardbevingen, zodat grote delen in dit gebied werden geëvacueerd, maar ondanks dat zijn er toch nog 56 mensen omgekomen, omdat de explosie zo veel groter was dan verwacht. In het Visitor Center hebben wij naar een film gekeken, die opgenomen was in de dagen voorafgaand aan de uitbarsting, tot de uitbarsting zelf. Je kunt je niet voorstellen wat een geweld dit moet zijn geweest, hele meren zijn verdwenen, hele vlakten met bomen kaal en weggeblazen. Een heel nieuw landschap werd gevormd door de as die uit de vulkaan neer kwam in dit gebied.  Wanneer je naar Mount Saint Helens toe rijdt, ongeveer een rit van een uur vanaf het Visitor Center, dan zie je  nu nog de gevolgen hiervan. Ook al begint er weer wat begroeiing te komen, je ziet toch nog hele bergen met kale stammen staan, of alleen maar boom stompjes. De vulkaan is nog steeds actief, in 2005 is er nog een flinke rookpluim uitgekomen van ongeveer 10 km hoog. Het uitzicht op Mount Saint Helens was wat wazig,  dit kwam omdat er in dit gebied diverse heel grote bosbranden zijn en de rook helemaal hiernaartoe wordt meegevoerd door de wind.

Na hier allerlei uitzichtpunten bekeken te  hebben zijn wij doorgereden naar Ashford, dit plaatsje ligt vlak bij de Nisqually ingang van het Mt Rainier National Park, dat we morgen gaan bekijken.

En dan wil je dit bericht op je blog zetten en is de accu van de computer leeg. De adapter heeft de hele reis al kuren, van wel doen en niet doen, maar vandaag heeft hij dus echt de geest gegeven.
Via mijn nieuwe mobiel, maar even een berichtje gestuurd via de Wifi, dat viel trouwens nog niet eens mee. (Heb sinds 2 dagen internet op mijn telefoon).  Je merkt pas als je geen internet hebt, hoe afhankelijk je  hiervan bent de laatste jaren. Je zoekt vaak naar leuke plekjes en wandelingen die je de volgende dag wilt gaan doen of zien, maar we moesten het nu met mijn uitgedraaide printjes van thuis doen.

Mt Hood National Forest

23 september 2012

 

Vandaag stond in het teken van Mount Hood.  Mount Hood is een van de vulkanen die wij deze reis  gaan bekijken. Deze berg is ongeveer 11,240 feet hoog (3.425.95 m) en ligt daarom boven de boomgrens.

Het is een vrij kale berg, met op dit moment nog weinig sneeuw. In de winter wordt hier veel geskied, je ziet hier allerlei stoeltjesliften lopen, vanaf het dal naar boven. Het zijn wel primitieve 2 zittertjes en niet de Oostenrijkse 8 stoelen, met verwarming en kap.  Om Mount Hood van dichtbij te zien hebben wij de route genomen naar Timberline Lodge.  Dit is het hoogste punt en hier heb je een goed uitzicht. Omdat het weer helder weer was, konden we de berg in zijn geheel zien liggen. Vaak ligt hij met zijn top in de wolken.

 

Op het Amerika forum heb ik gelezen over een paar mooie wandelingen hier, dus na een permit gekocht te hebben ($ 5,—) en wat wandelkaartjes, zijn wij rondom Trillium Lake gelopen. Vanaf deze route die rondom een meer gaat en ongeveer 3 km. lang is heb je een mooi uitzicht op de berg.

 

Hierna hebben wij een stuk van de Elk meadows trail gelopen.  Voor deze wandeling moet je een permit invullen, dit is een formulier waarop je aangeeft dat je deze route gaat lopen, dit formulier moet je dan ook bij je dragen. Je gaat dan ook via een rotsachtig pad dwars door allerlei velden heen, over bruggetjes en ook over riviertjes met daar overheen alleen een boomstam. Na deze route een tijd gevolgd te hebben, besloten wij om te keren, want het was inmiddels al half vier en we moesten ook nog terug. Ook voelden we onze benen goed, want gisteren was ook al een dag met de nodige klim en klauter partijen. 

Morgen gaan we opzoek naar onze volgende vulkaan, die van Mount St. Helens.

Seaside naar Hood River

2 september 2012

Vanochtend zijn wij uit Seaside vertrokken naar Hood River. De weg naar Hood River gaat door diverse National Forest Parken.  Je ziet  hier hele velden met gekapte bomen, waarop weer nieuwe aanplant is gezet. Op een bord langs de weg wordt dan vermeld, wanneer er gekapt, gepland is en wanneer ze dit weer mogen kappen (meestal 65 jaar later).

We hebben vanaf Troutdale de Columbia River Gorge gevolgd, dit is een  Scenic Route met allerlei stop en uitzichtpunten. We zijn gestopt bij allerlei watervallen, waarbij je meestal een aardig eindje  moet klimmen om er te komen, maar dan heb je ook een geweldig uitzicht.

Als eerste zijn wij bij Wakeena Falls gestopt, hier moesten we ongeveer een halve mijl steil omhoog klimmen om bij de waterval te komen. Het pad ging nog een stuk verder naar Fairy Falls, maar na een uur geklommen  te hebben, zonder dat we Fairy Falls zagen, zijn we maar omgekeerd, want we moesten nog een aantal andere watervallen bezoeken.

Wakeena Falls   

                                                                                  Uitzicht op de Columbia River

Hierna hebben wij een wandeling gemaakt naar Multnomah Falls. Het leek hier de koopgoot wel op zaterdagmiddag. Het was hier gewoon druk, zo druk hebben we het de hele vakantie nog niet gezien. Het was mooi weer en zaterdag, dus we denken dat er heel veel dagjes mensen hiernaar toe gekomen zijn.

Multnomah Falls

Hierna zijn wij naar Bridal Veil Falls gereden, ook hier moest weer flink geklommen en gedaald worden, maar tenslotte hadden we weer een geweldig uitzicht op de waterval.

De volgende waterval was de Horsetail Fall, een waterval die je vanaf de weg kan zien liggen. Geen geklim gelukkig dit keer.  Maar hier waren ook nog de Ponytail waterfalls, dus moesten we weer bergje op naar de volgende waterval. De Ponytail waterval is een wat kleinere waterval waar je onderdoor kunt lopen. Het was een pittige klim , maar erg leuk om te zien. Hierna waren we behoorlijk versleten van het continue bergje op en af , dus besloten we om naar ons hotel te gaan.

 

 

Horse tail Fall                                                    Pony tail Fall

 

Vanavond slapen we in Hood River in het Best Western hotel. Het is een groot, mooi hotel gelegen aan de rivier. Helaas dit keer geen uitzicht op de rivier vanaf onze kamer.

We hebben hier in de bar eindelijk weer eens een Margarita gedronken (pas de tweede deze vakantie), waarna we in het restaurant zijn gaan eten. Het eten hier is echt geweldig, voor het eerst deze vakantie hebben wij op ons gemak heerlijk gegeten en gedronken.

Dus als dit verslag wat rommelig is komt dit door de Margarita en de wijn 

Morgen gaan wij naar Mount Hood National Park. 

P.s. gisteren kreeg ik een fortune cookie, met daarin de tekst: "Drink to your health". Mmmm, morgen weer een Margaritha, goed excuus.

Seaside, dag 3

 

21 september 2012

 

De dag begon een beetje somber en druilerig het was echt weer om te gaan shoppen. We hebben dus een paar outlets onveilig gemaakt.

Vanochtend zijn wij naar de Outlets in Woodburn vertrokken, even kijken of we Maarten nog in een nieuwe outfit kunnen steken. Het was best wel een lange rit van ruim 1 1/2  uur, maar we komen niet meer in de buurt van Outlets de rest van onze vakantie, dus je moet er wat voor over hebben.

Het was wel een mooie rit, grotendeels door de bossen. Bij Portland in de buurt werd het goed druk, heel veel verkeer op de weg, dus oppassen geblazen.

Woodburn is een heel grote Outlet met allerlei verschillende winkels. Gelukkig voor Maarten was er ook een Tommy, maar de oogst dit jaar viel een beetje tegen. Verleden jaar liepen wij tegen veel meer uitverkoop artikelen aan, hier was daar geen sprake van. Wij zijn toen ook goedkoop aan parfum gekomen, maar dit jaar, gewapend met de prijzen zoals wij die in Nederland betalen, viel dit behoorlijk tegen. Dus dit jaar geen parfum mee uit de USA. Voor een paar euro verschil gaan we ook niet de hele tijd met een paar flesjes sjouwen. Wij vonden de prijzen hier in deze Outlet behoorlijk tegenvallen. We zijn dit in het Zuid-Westen anders gewend, ondanks dat je hier in Oregon geen tax betaald.

Hierna zijn wij met een omweg teruggereden naar de Oregon Kust. We wilden graag de Three cape route rijden, een mooie route die grotendeels langs de kust gaat.  Onderweg kwamen wij nog de Tanger Outlets tegen in Lincoln City. Hier hebben we nog wat andere kleding gekocht. Dit vond ik een veel leukere outlet, helaas geen Tommy hier.

 

Vanavond klaarde het weer aan de kust ineens op en konden we op het strand voor ons hotel genieten van een prachtige zonsondergang.

.

 

home cooked meal

Morgen gaan wij de Oregon kust verlaten en gaan dan naar Hood River.