Vandaag was onze voorlaatste dag, gepland was dat wij in de morgen naar Seattle zouden rijden, zodat wij daar nog twee dagen zouden hebben. Maar omdat wij het zo mooi vonden in Mount Rainier National Park en omdat het heel zonnig was die dag, hebben wij besloten om hier nog wat meer tijd door te brengen.
We wilden vandaag naar het Sunrise gedeelte. Dit gedeelte ligt aan de oostzijde van het park, normaal kan je deze kant bereiken door middel van een verbindingsweg in het park, maar deze was helaas afgesloten wegens wegwerkzaamheden, hierdoor moesten wij twee uur omrijden.
Om 10:00 uur waren wij dan ook bij het Sunrise gedeelte, hier bleek alles al gesloten voor de winterperiode, ook het visitorcentrum. We konden dus ook geen wandelkaartjes meer krijgen. Wel stonden er borden met diverse trails. Wij hebben een trail uitgezocht en dit toen maar punt voor punt overgeschreven, zodat wij precies wisten hoe we moesten gaan lopen. We besloten om de Surdoughtrail te gaan lopen en via Frozenlake terug te keren naar Sunrise.
Deze wandeling duurde ruim 2 uur. Het was een mooie tocht, maar geen wild te zien op een paar eekhoorntjes na. Omdat onze benen het, vanwege de lange wandeling gisteren, een beetje lieten afweten, besloten wij dat het genoeg was voor deze dag. Deze keer was er wel volop zon en konden wij Mount Rainier in zijn volle glorie zien liggen. Ondanks dat de natuur hier ook heel mooi is, vinden wij het Paradise gedeelte mooier.
Hierna zijn wij doorgereden naar Seattle. Dit was nog twee uur rijden vanaf deze kant van het park. Onze route ging door bossen en allerlei Amerikaanse dorpjes, veel leuker dan de Intestate.
Om drie uur hebben wij ingecheckt bij ons hotel in Seattle, hotel Max welke ik via Tioga geboekt had. Ik weet dat er betaald moet worden voor parkeren in een grote stad, maar de $ 40,- die het hotel rekende vond ik wel wat al te hoog, dus hebben we de auto op de parkeerplaats aan de overkant gezet. Dit kostte ons, met een beetje uitkienen, totaal $ 60,- voor drie dagen, i.p.v. $ 120,- die het hotel rekende. Ook internet was helaas niet gratis hier, per dag kwam dit op $ 38,=. Heel bizar allemaal, de Starbucks zit aan de overkant, dus daar kan je gratis je mail checken of op de laptop. Het hotel was wel mooi en centraal gelegen in Seattle met alles op loopafstand.
Deze dag zijn wij nog even op de Pike Place Market gaan kijken en hebben een wandeling in het Harbour gedeelte gemaakt.
Pike Place Market
27 september 2012
Vandaag onze laatste dag in Seattle, want morgenavond vliegen we al weer terug naar huis. Wat gaan drie weken toch snel voorbij.
Op het Amerika Forum heb ik veel leuke reacties gelezen over de Duck Tours. Deze organisatie biedt een sightseeing tour aan in een amfibievoertuig, je rijdt dus door de stad en daarna maak je nog een tochtje over het water. Toen wij bij de Duck Tours aankwamen, waren ze net bezig om een foto te maken voor hun nieuwe brochure, dus alle “kapiteins”, zo noemen ze de bestuurders van deze bussen, stonden opgesteld, samen met de amfibievoertuigen.
De Duck Tour is eigenlijk een rondtour door Seattle. De chauffeur zorgt voor een komische noot tijdens deze reis en maakt grapjes en vertelt ook allerlei leuke anekdotes over bepaalde plaatsen. Maar dat wij ook mee moesten doen, mmmm, wij zijn nuchtere Hollanders hoor. Voor de Amerikanen kan het allemaal niet gek genoeg zijn, de vogeltjes dans in de bus, grommen naar andere busmaatschappijen, zwaaien naar mensen die over straat lopen, vol enthousiasme doen zij mee. Ik heb gedurende deze tocht op bepaalde momenten krom gelegen van het lachen. Het was al met al toch wel een leuke tocht en we hebben veel gezien van Seattle, hoewel wij toch iets te nuchter zijn voor dit gedoe.
Hierna hebben wij een kaartje gekocht om twee keer de Space Needle op te kunnen. 1x overdag en 1x ‘s avonds. De Space Needle is gebouwd tijdens de wereldtentoonstelling in Seattle en was toen het hoogste gebouw. Nu staan er al diverse flatgebouwen die hoger zijn. Je hebt op de Space Needle een prachtig uitzicht over Seattle en omgeving. Het was die dag een beetje heiig, door de rook van de bosbranden die er bij Wannatchee waren. Hier woedt al weken een bosbrand, die nog steeds niet onder controle is, via het nieuws wordt hier dan ook dagelijks veel aandacht aan besteed.
Voor de rest van de dag hebben wij nog wat geslenterd door Seattle en hebben gegeten aan de haven bij Antony’s. Dit schijnt een van de betere visrestaurants hier te zijn, maar wij vonden het eten maar matig.
Bij zonsondergang hebben wij de Space Needle weer beklommen en het uitzicht was prachtig, je zag de zon achter de bergen verdwijnen. Omdat er wat wolken waren gaf de ondergaande zon hier een mooie rode gloed aan. Seattle in het donker met alle lichtjes is ook prachtig om te zien, maar moeilijk te fotograferen.
Het was weer een lange volle dag en met zere voeten van het lopen, zijn wij met de Monorail teruggegaan naar ons hotel.
28 september 2012
Onze laatste dag in de USA.
In Seattle is er tijdelijk een tentoonstelling over King Tut, een Egyptische farao. Omdat wij in Cairo ook naar het Egyptisch museum zijn geweest en dit toen heel veel indruk op ons gemaakt heeft, besloten wij om naar deze tentoonstelling te gaan en om een film te bekijken in het Imax over de Mummies van Egypte.
De prijs van deze tentoonstelling was behoorlijk duur, ik moest dan ook bijna $ 40,= per persoon betalen voor de film en de tentoonstelling.
Wij zijn begonnen met de film en ik moet eerlijk zeggen hij was matig, ik heb wel eens betere gezien op Discovery Channel. Hierna zijn we naar de tentoonstelling gegaan. Amerikanen maken overal een beetje circus van. Je begint in een aankomsthal met een filmpje (soort Efteling), daarna pas mag je de tentoonstelling bezoeken. Voor ons was het een beetje een afknapper, waarschijnlijk doordat wij in Egypte waren geweest. Het was hier overvol met mensen en kinderen, die alles aan het fotograferen waren, ieder beeldje, sieraad, of wat dan ook gaat van alle kanten op de foto, je krijgt geen kans om op je gemak even te kijken, want dan is er weer iemand anders die foto’s staat te nemen. Wij waren dus redelijk snel uitgekeken en zijn daarom maar naar buiten gegaan. Na nog even in het Pacific Science Centre rondgelopen te hebben, zijn wij op ons gemak naar onze auto gegaan, want om 18:00 uur vertrok ons vliegtuig naar huis.
Seattle is een leuke stad, met voldoende attracties om hier een paar dagen door te brengen.
Inmiddels zijn wij weer thuis en heb ik de rest van het verslag online gezet, na de adapter crash. De vliegreis is soepeltjes verlopen, we hadden dit keer een wat ouder toestel zonder tv schermpjes, maar met een nachtvlucht mis je dit toch niet zo heel erg. We hebben onderweg nog een beetje kunnen slapen/dommelen, zodat we, toen we om half een landden, nog redelijk fris naar huis konden rijden. Wel zijn we ‘s avonds niet te laat ons bed in gegaan en de wekker gezet op half 8, zodat we weer in ons Nederlandse ritme kunnen komen.
We beseffen dat we verschrikkelijk geboft hebben met het weer, doordat er een hogedrukgebied lag voor de kust hebben wij heerlijk weer gehad. Wij hebben, op één regenbui na in Vancouver, toen wij al in ons hotel waren, geen druppel regen gezien.
We hebben deze vakantie weer een behoorlijke afstand afgelegd 2664 mijl dit is ongeveer 4286 km. Getankt voor $ 399,31 = € 312,27. Gereden met een Ford Escape een SUV.
We hebben ‘slechts’ 1240 foto’s gemaakt.
Maarten heeft alles weer gereden en ik heb de Tomtom bediend.
